مسئله حضانت پس از جدایی والدین و در صورت فوت یک یا هر دو والد مطرح می شود وگرنه براساس قانون، حضانت فرزند حق و تکلیف والدین می باشد. حال شکل دیگری از حضانت، در ازدواج موقت رخ می دهد.
در رابطه با حضانت فرزند در عقد موقت می توان گفت:
عقد موقت که در کشور از آن به عنوان صیغه یاد می کنند، عقدی است که موجب آن زن و مرد به مدت محدود و مشخص، با یکدیگر و در قبال پرداخت مهریه به زن، زندگی مشترک زناشویی برقرار می کنند. این گونه ازدواج که معمولا پنهانی و به دور از چشم خانواده ها رخ می دهد، در برخی موارد موجب باردار شدن زن و در نتیجه با تولد فرزند همراه خواهد بود. اما مسئله این است که حضانت فرزند در عقد موقت بر عهده ی چه کسی خواهد بود؟
قانون مقرر کرده است که در عقد موقت مانند عقد دائم، پدر مسئول فرزند حاصل از عقد موقت خواهد بود و باید هزینه های زندگی او را بپردازد. از سوی دیگر، در مورد حضانت فرزند نیز قانون عنوان می کند که مانند عقد دائم، حضانت فرزند حاصل از عقد موقت تا ۷ سالگی با مادر خواهد بود و پس از آن، حضانت به پدر محول می گردد.
در صورت پذیرش حضانت فرزند، دختر تا ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی می توانند تحت حضانت پدر باشند.
پس از این سنین دختر و پسر می توانند، تعیین کنند که با چه کسی زندگی کنند، زیرا دیگر از حضانت خارج می شوند و اگر پس از ۷ سالگی پدر خواهان حضانت فرزند نباشد، مادر جهت دریافت حضانت اولویت خواهد داشت. کما اینکه همچنان پدر باید مخارج فرزند را بپردازد.
در عقد موقت به دلیل عدم ثبت آن در شناسنامه ها، همواره اثبات نصب فرزند به پدر مربوطه، برای مادر با مشکلات بسیاری روبرو است و به دلیل پنهانی بودن آن و در بسیاری از موارد به دلیل متاهل بودن مردان، همواره مرد از قبول منتصب بودن فرزند به خود، خودداری خواهد کرد. لذا جهت سپردن حضانت فرزند به پدر، ابتدا مادر در دادگاه باید ثابت کند که فرزند متولد شده از آن پدر مورد نظر است.
مطابق قانون، سن بلوغ در پسرها 15 سالگی می باشد و وضعیت حضانت فرزند پسر قبل از رسیدن او به سن بلوغ، توسط قانون مشخص می شود.
مطابق قانون تا زمان رسیدن کودک به 7 سالگی، اولویت حضانت فرزند بعد از طلاق با مادر است. یعنی اگر مانعی وجود نداشته باشد، دادگاه خانواده کودک را برای نگهداری به مادر می دهد.
پس از رسیدن فرزند پسر به 7 سالگی، پدر مسئول نگهداری از او می شود. این مسئله مطلق نیست و شرط استثنای آن مصلحت طفل است. زمانی که پسر به سن بلوغ برسد، حضانت او دیگر توسط قانون و دادگاه مشخص نمی شود و این خود پسر است که انتخاب می کند با کدام یک از والدین زندگی کند.
طبق ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی، اگر مادر در زمانی که حضانت فرزند را دارد به جنون مبتلا شود و یا ازدواج مجدد انجام دهد، حضانت فرزند را از دست داده و حق حضانت به پدر واگذار می شود.
بر طبق این قانون با این که حضانت فرزندان تا سن ۷ سالگی بر عهده مادر است، اما اگر هر یک از موارد گفته شده شامل جنون یا ازدواج مجدد صورت بگیرد، حضانت فرزندان به پدر سپرده می شود.
اما در سال 1391، قانون جدید حمایت از خانواده تصویب شد که طبق ماده ۴۵ این قانون، رعایت غبطه و مصلحت فرزندان در تمامی تصمیمات دادگاه و مقامات اجرایی الزامی است. به این معنا که مصلحت فرزند بر تمامی قوانین مربوط به حضانت فرزند اولویت دارد.
به این ترتیب چنانچه بعد از ازدواج مجدد مادر، پدر شرایط لازم را برای نگهداری فرزند نداشته باشد و یا فرزند وابستگی زیادی به مادر داشته و در صورت جدایی از او مشکلات جدی پیدا می کند و یا عوامل متعدد دیگر، حق حضانت فرزند همچنان بر عهده مادر باقی خواهد ماند.
نکته: چنانچه هنگام طلاق، حق حضانت فرزندان به صورت توافقی به مادر واگذار شده باشد، پس از ازدواج مجدد مادر این حق از او سلب نخواهد شد. مگر آن که به علت شرایط خاص مانند: بد رفتاری همسر دوم با فرزند یا فرزندان، حق حضانت از مادر گرفته شود.
به موجب ماده 1169 قانون مدنی، الویت حضانت تا سن 7 سالگی با مادر می باشد و پس از احراز صلاحیت توسط دادگاه، حق و تکلیف پدر است.
البته در مواردی پدر و مادر می توانند به نفع یکدیگر از حق حضانت خود صرف نظر کنند. بنابراین قراردادهای بین والدین در مورد حق حضانت در صورتی که بر خلاف مصلحت طفل نباشد، معتبر و لازم الاجرا است.
لذا برای ابقای حضانت خویش در یک سال باقی مانده، باید مدارک و شواهدی مستدل مبنی بر عدم صلاحیت پدر به دادگاه خانواده ارائه شوند تا تصمیم مقتضی اتخاذ گردد. در هر حال تصمیم دادگاه مبتنی بر صلاح و غبطه فرزند خواهد بود.
اگر یکی از والدین فوت کند، حضانت بر عهده والد دیگر قرار می گیرد. اگر پدر فوت کند، حضانت به عهده مادر خواهد بود؛ حتی اگر جد پدری زنده باشد یا پدر قبل از فوت شخصی را به عنوان قیم تعیین کرده باشد. هزینه زندگی کودکان در زمان فوت پدر به عهده جد پدری یا قیم است که باید آن را از اموال خود کودکان تامین کنند.
اگر پدر و مادر طفلی فوت کنند، در درجه اول حضانت او به عهده جد پدری قرار می گیرد. اگر جد پدری هم در قید حیات نباشد حضانت طفل به عهده وصی تعیین شده توسط پدر یا جد پدری قرار می گیرد.
اگر وصی تعیین نشده باشد، نوبت به خویشاوندان طفل در طبقات ارثی می رسد. اگر تعداد خویشان طفل در یک طبقه ارثی زیاد باشند مثل آن که طفل خاله، دایی، عمه و عموهای زیادی داشته باشد با قرعه حضانت به یکی از آنان سپرده می شود.
در صورتی که طفل هیچ فامیل و خویشی نداشته باشد حضانت او به عهده حاکم و مسلمین است. حضانت طفل بی سرپرست برای مسلمانان واجب کفایی محسوب می شود.
حضانت فرزند پسر بعد از ازدواج مادر از پیچیدگی بالایی برخوردار است و دارای اصولی می باشد که عدم رعایت آنها سبب می گردد که روند دادرسی طولانی شود. به همین علت بهتر است موضوع حضانت توسط وکیل متخصص و باتجربه پیگیری شود. وکیل متخصص حضانت فرزند پسر بعد از ازدواج مادر، با آگاهی نسبت به نحوه رسیدگی و اصول دادرسی در محاکم، می تواند به جریان رسیدگی سرعت ببخشد و رسیدن به نتیجه را آسان تر کند.
بهترین وکلا برای شما کسانی هستند که تخصص در حضانت فرزند پسر بعد از ازدواج مادر دارند.
برای انتخاب بهترین وکیل برای شما، دادسان شرایطی از جمله:
را در نظر گرفته است و کافی است درخواست خود را ثبت فرموده تا موارد فوق را از چند وکیل دریافت بفرمائید.
هزینه ی اخذ وکیل حضانت فرزند پسر بعد از ازدواج مادر معمولا درصدی از مبلغ مورد مطالبه می باشد. هزینه مشاوره از وکیل متخصص حضانت فرزند پسر بعد از ازدواج مادر در بازه قیمتی زیر قرار دارد.
50 هزار تومان ------------- 500 هزار تومان