در زمینه حضانت فرزند پسر بعد از طلاق، معمولا مادر برای قیمومت، آمادگی خود را اعلام می کند و مرجع انتظامی بعد از تحقیق از اهالی محلی، در مورد صلاحیت و شایستگی وی، نتیجه را به انضمام فتوکپی شناسنامه مادر و سایر مدارک به اداره سرپرستی تقدیم خواهد نمود. در صورتی که مادر صلاحیت لازم را داشته باشد، اصلی ترین گزینه برای قیمومیت است ولی این تمام ماجرا نیست. بر اساس قانون، هیچ یک از والدین نمی تواند در مدتی که حضانت کودکی بر عهده آن ها است از نگهداری او اجتناب کنند و در صورت امتناع هر یک، حاکم باید به تقاضای دیگری، تقاضای قیم یا یکی از اقربا یا به تقاضای مدعی العموم، نگهداری کودکی را به یکی از ابوین یا غیره که حضانت به عهده اوست الزام نماید و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد، حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین نماید. دادگاه فقط توانایی این را دارد که پدر یا مادری را که به شکلی قانونی حضانت به او اگذار شده است، به انجام وظیفه الزام کند.

حضانت فرزند بعد مرگ پدر

در صورتی که پدر فرزند پسر فوت کند، با وجود پدربزرگ او دیگر نیازی به قیم نخواهد داشت. بر اساس این ماده، در صورت فوت یکی از ابوین، حضانت طفل با آن که زنده است خواهد بود؛ هر چند متوفی پدر طفل بوده و برای او قیم تعیین کرده باشد.

مطابق ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ حتی اگر زوجین در طلاق توافقی بر حضانت دائم یکی از والدین و یا توافق حضانت تا سن خاص توافق کرده باشند، اگر دادگاه در آینده تشخیص دهد که این حضانت به مصلحت طفل نیست، می تواند تصمیم لازم را اتخاذ نماید؛ یا سلب حضانت یا تعیین ناظر. قانون گذار برای نگهداری طفل، در مواردی كه والدین با حكم دادگاه متاركه كرده اند و یا زمانی كه پدر و مادر به هر علتی جدا از یكدیگر زندگی می كنند، تعیین تكلیف كرده است. به موجب ماده 1172 قانون مدنی، پدر و مادر مجبورند در مدتی که حضانت طفل به عهده آن ها است، از فرزند یا فرزندان دختر و پسرشان مراقبت کنند و حق ندارند از نگهداری امتناع کنند. اگر ثابت شود سلامت جسمی و روحی فرزند در خطر است و یا عدم صلاحیت مادر برای حضانت به دلیل انحطات اخلاقی خودش ثابت شود، حضانت فرزند از مادر با شرایطی سلب خواهد شد. یا به عنوان مورد دیگر می توان گفت: در مدتی که حضانت با پدر یا مادر است، هر یک از پدر یا مادر می تواند مدعی شوند که دیگری صلاحیت حضانت ندارد و دادگاه باید بر اساس مصلحت طفل در این خصوص تعیین تکلیف نماید.

حضانت فرزند پسر بعد از طلاق

بعضی از حقوق دانان، مفهوم حضانت را معادل نگهداری و تربیت دانسته و گفته اند: نگهداری طفل، عبارت از به كار بردن وسایل لازم برای بقا، نمو و بهداشت جسمی و روحی طفل می باشد؛ مانند غذا دادن، پوشانیدن لباس پاكیزه، تمیز نگهداشتن طفل به وسیله شستشو، گذاردن در تختخواب، پوشانیدن روی او، شستشوی لباس و آنچه سن طفل اقتضا آن را دارد. لذا اگر طفل بیمار گردد، بردن نزد پزشک متخصص و دادن دارو و پرستاری لازم است. بعضی دیگر نیز حضانت را اقتداری دانسته اند كه قانون به منظور نگهداری و تربیت اطفال به پدر و مادر اعطا نموده است. قابل توجه اینکه کارمندان بعضی دفاتر رسمی طلاق با گرفتن مبلغی شاهد طلاق هم می شوند. بعد از فوت پدر، ولایت و قیمومت فرزند یا فرزندان بر عده جد پدری یا همان پدر بزرگ خواهد بود. در مورد پرداخت نفقه هم در همین قانون حاکم است. در حضانت آنچه از همه مهم تر است، مصلحت کودک است و به این ترتیب قانون ابتدا مصلحت فرزند را در نظر می گیرد و سپس به حق پدر و مادر برای نگهداری و حضانت فرزند توجه می کند.

حق حضانت فرزند در عقدنامه

حضانت تنها شامل نگهداری و پرورش جسمی و روانی طفل است. از راه هایی مثل تغذيه، پرورش، تربيت و تحصيل و آنچه برای بقای وی لازم باشد. اما امور مهم مالی فرزند، مانند نقل و انتقالات ملکی، خريد و فروش خانی و امثال آن به عهده جد پدری است. اولین و مهمترین مسئله ای که زوجین پس از تصمیم به طلاق و جدایی از یکدیگر بر سر آن بحث و جدل دارند، مسئله حضانت فرزندان است. البته انواع دیگری از تعریف طلاق مانند طلاق سفید، طلاق جنسی و غیره موجود می باشند که مورد بحث نیستند. حضانت جدای از ولایت و قیمومت است و فارق از بحث مالی و تامین هزینه های فرزندان که وظیفه پدر است، حضانت از فرزند تنها حق پدر و جد پدری نخواهد بود.

حق حضانت فرزند پسر برای زن

امکان لغو حضانت فرزند در این ماده به این صورت پیش بینی شده است:  هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رییس حوزه قضایی، هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.

چنانچه زوجین هر دو در مورد طلاق توافق داشته و در مورد نحوه جدایی و پرداخت حقوق زن و فرزندان به تفاهم برسند، طلاق توافقی است. هر یک از طرفین می خواهند این یادگار مشترک زندگی شكست خورده را پیش خود نگه دارند تا شاید با مهر و علاقه این كودک بتوانند دردها و رنج های جدایی را زودتر فراموش كنند.

در این زمان دادستان بعد از بررسی و رسیدگی به موضوع، مادر را به عنوان قیم اعلام می نماید و پس از آن است که او می تواند در امور مالی فرزند خود در راستای مصلحت و منافع طفل دخالت نماید. زیرا یک زن مطلقه بعد از طلاق مسلما خود مشکلاتی را در جامعه خواهد داشت و به سختی خواهد توانست مشکلات خود را اداره کند. حال این که در این میان حضانت فرزندش را هم برعهده دارد به مشکلاتی او اضافه خواهد کرد. بنابراین نباید پدر طفل با خیال این که حضانت فرزند با مادر است با فراغ بال به زندگی و تجدید فراش خود بپردازد.

چه زمانی فرزند از حضانت خارج می شود

فرزند تا زمانی که به سن بلوغ و رشد برسد، تحت حضانت است. سن بلوغ در دخترها ۹ سال و در پسرها ۱۵ سال تمام قمری، و سن رشد هم قبلا در قانون ۱۸ سال تعیین شده بود. اما اکنون در دادگاه با پرسیدن سوال هایی رسیدن و یا نرسیدن فرد به سن رشد را تعیین می کنند.

زمانی که فرزند پسر به سن ۱۵ سالگی و رشد رسید، از حضانت والدین خارج شده و در این زمان، انتخاب بین پدر و یا مادر با خود فرزند می باشند.

نقش وکیل متخصص حضانت فرزند پسر بعد از طلاق چیست؟

به این علت که خانواده رکن جدایی ناپذیر از انسان است و انسان از بدو تولد با آن سر و کار دارد، باید برای انتخاب وکیل حضانت فرزند پسر بعد از طلاق در امور خانوادگی دقت لازم را داشت. با توجه به این که قانون مربوط به حضانت فرزند پیوسته در حال تغییر و بهبود است، یک وکیل متخصص و باتجربه حضانت فرزند پسر بعد از طلاق، باید بر تمامی قوانین و رویه های دادگاه خانواده آشنایی و تسلط کافی داشته باشد.

چگونه کار خود را