به موجب قانون مدنی حضانت و نگهداری یک حق و تکلیفی است که قانون گذار بر عهده ی والدین گذاشته است و والدین نمی توانند از این موضوع حضانت فرزند استنکاف نمایند. براساس قانون حضانت، در صورت جدایی یا طلاق والدین از همدیگر، فرزند باید تا سن هفت سالگی نزد مادر بماند و بعد از هفت سالگی حق حضانت بر عهده پدر می باشد. البته نباید از این قانون هم غافل شد که چنانچه یکی از والدین صلاحیت نگهداری فرزند را نداشته باشد طبق تشخیص و نظریه دادگاه، این حضانت و نگهداری از فرزند بر عهده دیگر والد می باشد. همچنین در این خصوص باید یادآور شد که پس از بلوغ کودک، موضوع حضانت و نگهداری از فرزند منتفی می شود و فرزند می تواند به اختیار و انتخاب خود نزد پدر و یا مادر خویش زندگی نماید.

اما بحثی که بعد از حضانت فرزند برای والدین پیش می آید حق ملاقات فرزند می باشد. دادگاه خانواده بعد از تعیین اینکه حق حضانت فرزند بر عهده کدامین والد می باشد طی یک مهلت تعیین شده حق ملاقات را برای والد دیگر تعیین می کند تا بتواند فرزند خود را در تاریخ و وقت تعیین شده ملاقات نماید. ولی شیطنت هایی که خود والدین در خصوص ملاقات انجام می دهند سبب بروز اختلافات و مشکلات طویلی شده است. به همین منظور قانون گذار حکم بازداشت را برای والدی که در ملاقات فرزند ایجاد ممانعت می کند در نظر گرفته است.

هدف از دستور موقت چیست؟

دستور موقت از جمله اقدامات تامینی است که فرد ذی نفع و یا وکیل او می تواند قبل از شروع دعوا یا پس از آن و یا در جریان دادرسی به دعوا به مرجع گیرنده تقدیم نماید. مرجع، زمانی به این درخواست دستور موقت رسیدگی می کند که رسیدگی به این دعوی لازم و ضروری باشد.

ویژگی های که یک دستور موقت تحویل فرزند باید داشته باشد عبارت اند از:

• اصل دعوا باید قابل طرح یا مطرح کردن در دادگاه باشد.
• خواسته دستور موقت باید متناوب از خواسته دعوا باشد.
• دستور موقت یک خواسته ی موقتی است و نباید آن را یک خواسته دائم یا همیشگی دانست.
• صدور دستور موقت مستلزم احراز فوریت است، یعنی در تعیین تکلیف آن باید فوریت وجود داشته باشد.
• صدور دستور موقت تحویل فرزند مستلزم گرفتن تامین است (دادگاه مکلف است برای جبران خسارت های احتمالی از خواهان دستور موقت یک تامینی مناسبی بگیرد.)
• دستور موقت تحویل فرزند، با صدور رای مرحله نخستین مرتفع نمی شود، بلکه تا صدور رای نهایی علی القاعده پابرجا می ماند حتی اگر این دستور موقت بر علیه خواهان باشد.
• برای اجرای دستور موقت تحویل فرزند باید تایید اجرای دستور را از حوزه قضایی گرفته شود در حالی که سایر نهادهای مشابه این ویژگی را ندارند.

موارد دستور موقت یا دادرسی فوری

اموری که نیازی به تعیین تکلیف فوری باشد، تعیین اینکه چه اموری نیاز به تعیین تکلیف دارند را نمی توان توضیح و یا خلاصه بندی کرد چرا که گاها در یک دعوی ممکن است که در صورت عدم صدور دستور موقت، خسارت وارد شده به یکی از طرفین دعوی به حد زیادی برسد. بنابراین دستور موقت و یا دادرسی فوری را نمی توان محدود به چند تیتر کرد

در مواردی که در زمان اجرای حکم و یا اسناد لازم الاجرای مشکلات و مسائل پیش بیاید و برای ممانعت از خسارت، طرفین دعوی نیازمند صدور دستور موقت باشند.

مرجع صلاحیت دار برای صدور دستور موقت

طبق قانون آیین دادرسی مدنی، صلاحیت رسیدگی به صدور دستور موقت می تواند به سه بخش تقسیم شود که این سه بخش عبارت اند از:

اگر اصل دعوا در دادگاهی مطرح شود، صلاحیت رسیدگی به دستور موقت تحویل فرزند همان دادگاه است. خواه آن دادگاه نخستین باشد خواه پژوهشی.

اگر در جریانات اجرای حکم مشکلاتی پیش بیاید، مرجع درخواست برای دستور موقت تحویل فرزند همان دادگاهی است که حکم توسط آن اجرا می شود.

و در سایر موارد، مرجع رسیدگی به دستور موقت تحویل فرزند، دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را داشته باشد.

موارد رفع اثر از دستور موقت تحویل فرزند:

درصورتی که درخواست کننده دستور موقت تحویل فرزند، درخواست دستور موقت را قبل از اقامه دعوی اصلی خواهان باشد و دادگاه در ضمن دادرسی فوری، درخواست موقت تحویل فرزند او را اجابت کرده باشد. خواهان باید در طی یک مهلت ده روزِ در خصوص تقاضای خود دلایل و مستندات لازم را به دادگاه ارائه نماید.

در صورتی که طرف دعوی تامینی بدهد که این تامین متناسب با دستور موقت باشد، دادگاه می تواند از دستور موقت تحویل، رفع اثر نماید.

در مواردی که حکم قطعی دادگاه در خصوص بی حقی خواهان دستور موقت تحویل فرزند برای طرفین اثبات شده باشد.

فرضیاتی که در حضانت و تحویل فرزند است عبارت اند از:

در فرض اول ممکن است که دادگاه حق حضانت فرزند را تا هفت سالگی به مادر داده باشد. اما مادر در خصوص ملاقات و دیده شدن فرزند توسط پدر کوتاهی کند. در این خصوص پدر می تواند شکایت خود را با موضوع ممانعت از حق ملاقات و یا ممانعت از اجرای حکم تسلیم دادگاه نماید. برای همین اگر خواهان دستور موقت در طی این مهلت داده شده نتواند دلایل خود را جمع آوری کند، خوانده می تواند از دادگاه تقاضای رفع اثر را خواستار باشد.

فرض دومی که ممکن است برای تحویل فرزند و ملاقات او وجود داشته باشد این هست که مادر در خصوص. اجرای حکم ملاقات و دیدن فرزند توسط پدر اقدامات لازم را انجام می دهد. اما بعد از مدتی در خصوص این ملاقات کوتاهی کند. در این مورد نیز پدر هم می تواند طرح دعوی نموده و موارد صورت جلسه انتظامی که ناظر بر این اجرای حکم بوده است ضمیمه دعوی خود نماید

فرض سومی که ممکن است وجود داشته باشد این هست که ممکن است که پدر پس از تحویل گرفتن فرزند و ملاقات او، کودک را در موعد مقرر نزد مادر خویش برنگرداند. که در این مورد هم، مادر می تواند شکایت خود را تحت عنوان های گفته شده تحویل دادگاه دهد.

و اما قضات دادسرا در خصوص این جرایم گفته شده می تواند یا صدور قرار منع تعقیب برای مورد اول صادر نماید و یا اینکه مجازات حبس و بازداشت را برای مورد دوم در نظر بگیرد و یا اینکه پدر با این عدم تحویل فرزند صلاحیت خود را برای نگهداری کودک، از دست بدهد.

آیا صدور دستور موقت تحویل فرزند قابل اعتراض می باشد؟

براساس ماده 325 قانون آیین دادرسی مدنی، قبول یا رد دستور موقت تحویل فرزند مستقلا قابل اعتراض، تجدید نظر و فرجام خواهی نیست اما متقاضی می‌تواند ضمن تقاضای تجدید نظر به اصل رای نسبت به آن نیز اعتراض و درخواست رسیدگی کند، اما در هر حال رد یا قبول درخواست دستور موقت قابل رسیدگی فرجامی نیست.

هزینه های حضانت و نگهداری فرزند توسط چه کسی تعیین می شود؟

هزینه های حضانت و نگهداری از فرزند اعم از نفقه و اجرت المثل و سایر هزینه های لازم در این خصوص، توسط دادگاه با رعایت اوضاع و احوال طفل و والد و یا هر شخص با صلاحیت دیگری، که حضانت فرزند به عهده وی محول گردیده، تعیین می شود.

اگر طفل از ملاقات کردن والد امتناع ورزد:

گاها پیش می آید که والدین اجرای حکم ملاقات فرزند را به خوبی اجرایی می کنند اما این خود فرزند است که بنا به دلایل شخصی خود از ملاقات امتناع می ورزد، که در این مواقع دادگاه از مددکاران اجتماعی و یا مشاورین خانواده می خواهد که با یک مشاوره درست و به جا فرزند را برای ملاقات راضی نمایند، حال اگر مرکزین مشاوره دلایل قانع کننده ی در خصوص این عدم ملاقات برای دادگاه بیان کنند و سپس برای دادگاه محرز شود که اجرای حکم حضانت یا ملاقات فرزند به سلامت روانی وی آسیب می رساند، اجرای احکام می تواند با کسب موافقت از دادگاه تا فراهم شدن آمادگی طفل، اجرای حکم را به تاخیر بیندازد.

امتناع والدین از حضانت و تحویل گرفتن فرزند:

حضانت و نگهداری فرزندان تا زمانی که والدین در کنار هم زندگی می کنند بر عهده پدر و مادر است و این دو نمی توانند از این حضانت امتناع ورزند. اما اگر این والدین بنا به هر دلیلی تصمیم به طلاق و یا جدایی بگیرند در خصوص حضانت و نگهداری از فرزند، دادگاه تعیین می کند که حضانت فرزند بر عهده چه کسی باشد پس چنانچه هر کدام از والدین که طبق قانون حضانت و تحویل گرفتن فرزند به او محول شده است از این امر امتناع ورزند قاضی می تواند براساس درخواست تقاضای طرف دیگر، والد را ملزم به تحویل گرفتن فرزند نماید.

برای تنظیم درخواست دستور موقت تحویل فرزند باید به چه کسانی مراجعه کرد؟

گرفتن حق حضانت و تحویل فرزند از مسائل پیچده و سختی است که والدین طلاق گرفته، بعد از طلاق با آن مواجه می شوند، چون که در اکثر مواقع والدین بعد از اجراییه شدن حکم ساعات ملاقات فرزند، در خصوص اجرایی کردن این حکم و تحویل دادن به موقع فرزند، از قانون و اجرایی کردن دستور قاضی دادگاه، سرپیچی می کنند. بنابراین گرفتن دستور موقت تحویل فرزند، یک نوع دادرسی فوری است که نیازمند تبحر و تجربه خاص خود می باشد که یک وکیل دستور موقت تحویل فرزند به خوبی می تواند این ویژگی های را داشته باشد. پس اگر در خصوص حضانت و تحویل فرزندتان دچار مشکل شده اید، پیشنهاد می کنیم حتماً به وکلای متخصص دادسان اعتماد نمایید.

چگونه کار خود را به بهترین وکیل دستور موقت تحویل فرزند بسپاریم؟

بهترین وکلا برای شما کسانی هستند که در دستور موقت تحویل فرزند تخصص دارند.

برای انتخاب بهترین وکیل برای شما، دادسان شرایطی از جمله

• رزومه و قیمت پیشنهادی از چند وکیل
• هزینه مشاوره اولیه
• پیشنهاد متنی از چند وکیل متخصص کار خود
• امتیاز سایر کاربران به وکلا

را در نظر گرفته است و کافی است درخواست خود را ثبت فرموده تا موارد فوق را از چند وکیل دریافت بفرمائید.

هزینه ی اخذ وکیل برای دستور موقت تحویل فرزند چگونه است؟

هزینه ی اخذ وکیل برای دستور موقت تحویل فرزند معمولا درصدی از مبلغ مورد مطالبه می باشد.

هزینه مشاوره از وکیل متخصص دستور موقت تحویل فرزند در بازه قیمتی زیر قرار دارد.