یکی از مهمترین و حساسترین مسائلی که در رابطه با فرزندان و والدین آن ها در دادگاه به وجود می آید، مسئله حضانت آنان در صورت فوت یا جدایی والدین است. قانون گذار در قانون مدنی احکامی را در این خصوص مقرر کرده است که البته در این قوانین حفظ مصلحت فرزند مبنا قرار داده شده است. به همین مناسبت، در حالتی که مصلحت فرزند مراعات نگردد، می توان از شخصی که حضانت را بر عهده دارد، سلب حضانت کرد. در نتیجه قصد داریم در این مقاله به طور مختصر به بررسی حضانت مادر، دادخواست سلب حضانت از مادر و نمونه دادخواست بپردازیم. شما می توانید از همین صفحه مسئله حقوقی خود را درباره حضانت مطرح کنید. سپس لیستی از وکلای مجرب و متخصص در اختیار شما قرار خواهد گرفت و شما می توانید از این بین وکیل مورد نظر خود را انتخاب کنید. بی گمان این شیوه می تواند موجب صرفه جویی در هزینه و زمان شما گردد.

قانون درباره حضانت مادر چه می گوید؟

همان طور که در قانون مدنی آمده است، حضانت فرزندان اعم از فرزند پسر و یا فرزند دختر تا سن هفت سالگی بر عهده مادر قرار دارد. پس از سن هفت سالگی، حضانت فرزند تا رسیدن به سن بلوغ بر عهده پدر است. سن بلوغ دختران نه سال تمام قمری و سن بلوغ پسران پانزده سال تمام قمری است. پس از رسیدن کودک به سن بلوغ هم خود طفل توانایی این را دارد که یکی از والدین خود را برای ادامه زندگی برگزیند. افزون بر این که براساس قانون مدنی، اگر پدر طفل فوت کند، مادر حضانت طفل را بر عهده خواهد داشت. نگفته پر واضح است که تربیت فرزندان از جمله مسائل بسیار پر اهمیت در جامعه است. نگهداری فرزندان حاصل از یک پیوند زناشویی به دلیل اهمیتی که دارد، مورد عنایت قانون گذار قرار گرفته است. در ادامه حقوق و تکلیف والدین خواهیم پرداخت.

قانون چه حقوق و تکالیفی را برای والدین در نظر گیرد؟

ماده‌ ۱۱۶۸ قانون مدنی نگهداری اطفال را حق و تکلیف پدر و مادر دانسته است. والدین همان طور که در این ماده آمده است، افزون بر این که برای نگهداری اطفال خود مستحق هستند، نسبت به نگهداری آنان قانونا مکلف هستند. اما قانون گذار در حمایت از حقوق فرزندان و مراقبت از آن ها، در مواردی حق نگهداری از فرزندان را از والدین سلب می نماید. همان طور که در ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی آمده است: هر گاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ نماید. در نتیجه در صورتی که والدین صلاحیت لازم برای نگهداری اطفال را نداشته باشند، این حق توسط قانون گذار ساقط خواهد شد.

همان طور که در ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی آمده است: هیچ یک از ابوین حق ندارد در مدتی که حضانت طفل به عهده آن ها است از نگهداری او امتناع کند. این ماده برای کاملتر شدن ماده ۱۱۶۸ است که نگهداری اطفال را حق ابوین می داند. در صورتی که فردی که حضانت بر عهده اوست از این تکلیف اجتناب نمابد، دادگاه به تقاضای والد دیگر یا قیم یا یکی از اقربای طفل و یا مدعی العموم، فرد را به نگهداری طفل الزام می نماید. در صورتی که الزام امکان پذیر نباشد، حضانت را به خرج پدر و در صورتی که پدر فوت نموده باشد، به خرج مادر تأمین می نماید. همان طور که در ماده ۱۱۷۵ قانون مدنی آمده است، طفل را نمی توان از پدر یا مادری که حضانت بر عهده اوست گرفت، مگر در موردی که قانون پیش بینی نموده باشد.

در چه مواردی حق حضانت از والدین سلب می گردد؟

مطابق با ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی که مصادیقی از عدم مواظبت از طفل یا انحطاط اخلاقی هر یک از والدین را بیان نموده که در این حالت، محکمه با رعایت شرایط پیش بینی شده در ماده، در زمینه حضانت طفل نسبت به اخذ تصمیم اقدام خواهد کرد. این موارد به شرح زیر است:

• زمانی که فردی که حضانت طفل را برعهده دارد، به الکل، مواد مخدر و قمار اعتیاد زیان آور پیدا کرده باشد.
• به فساد اخلاق و فحشاء اشتهار پیدا کند.
• به بیماری های روانی با تشخیص پزشکی قانونی مبتلا شود.
• از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضداخلاقی از قبیل فساد و فحشاء، تکدی گری و قاچاق سو استفاده کند.
• ضرب و جرح خارج از حد متعارف را تکرار نماید.

همان طور که به صراحت بیان شده است، هر نوع اعتیادی حق حضانت را سلب نمی نماید بلکه اعتیاد لزوما می بایست زیان آور باشد. در زمینه ضرب و جرح خارج از حد متعارف می بایست بدانیم که همان طور که در ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی آمده است که ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی به استناد این حق امکان این را ندارند، طفل خود را خارج از محدوده تأدیب، تنبیه کنند، در نتیجه تنبیه طفل در حد متعارف مانع از حق حضانت نیست. پدر و مادر حق تنبیه اطفال را در حد پیش بینی شده در ماده دارند و تجاوز از آن می تواند داخل در مصادیق عدم مواظبت باشد.

قانون در صورت جدایی والدین حضانت فرزندان را چگونه تعیین کرده است؟

همان طور که در ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی آمده است در مواردی که پدر و مادر جدا از هم زندگی می کنند، وضعیت نگهداری اطفال دچار دگرگونی می گردد. مادر طفل تا سن هفت سالگی برای نگهداری از او اولویت دارد. بعد از هفت سالگی حضانت طفل بر عهده پدر است. در صورتی که والدین در این زمینه به اختلاف دچار شوند، دادگاه با عنایت به مصلحت کودک در زمینه واگذاری حضانت به پدر یا مادر بعد از هفت سالگیِ طفل، نسبت به اخذ تصمیم اقدام خواهد کرد.

حضانت فرزند در طلاق توافقی

• در قوانین طلاق، در صورت ازدواج مجدد مادر، اگر حضانت فرزند با مادر باشد، این حق از او گرفته می شود اما در طلاق توافقی، زوجین می توانند در مورد صلاحیت مادر برای حضانت فرزند به توافق برسند.
• در صورت طلاق توافقی، نفقه فرزند به دوش پدر است. نحوه و چگونگی و همینطور میزان نفقه به توافق پدر و مادر در حین طلاق توافقی بستگی دارد. در صورت اختلاف طرفین، دادگاه نفقه را تعیین می کند.
• تا آن زمان که فرزند به سن 18 سالگی برسد، ولایت او بر عهده ی پدر یا جد پدری است.

ازدواج یا جنون مادر چه تاثیری بر حضانت وی دارد؟

در صورتی که در مدتی که مادر حضانت طفل را بر عهده دارد دچار جنون گردد، یا با فردی غیر از همسر سابق خود ازدواج نماید، حق حضانت از او سلب خواهد شد و به پدر تعلق خواهد گرفت.

فوت والدین چه تاثیری بر حضانت دارد؟

در صورتی که یکی از والدین فوت کند، مطابق با ماده ۱۱۷۱ قانون مدنی، حضانت بر عهده والدی خواهد بود که در قید حیات است. در صورتی که پدر فوت کرده باشد، حتی اگر برای فرزند قیم تعیین نموده باشد، باز هم حق حضانت به مادر تعلق خواهد گرفت. مگر این که با عنایت به آن چه ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده پیش بینی کرده است، حضانت مادر خلاف مصلحت فرزند باشد.

در قانون حق ملاقات چگونه است؟

جدایی پدر و مادر و تعلق حضانت به یکی از آن ها مانع از این نمی شود که والد دیگر، فرزند را ببیند. در نتیجه قانون گذار این حق را به طور صریح در قانون پیش بینی نموده است. همان طور که در ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی آمده است، در صورتی که به هر علتی والدین در یک منزل ساکن نباشند، هر یک از آن ها که حضانت به او تعلق ندارد، حق دارد که طفل را ببیند. تعیین جزئیات این حق با پدر و مادر است و در صورتی که در این خصوص دچار اختلاف شوند، دادگاه به حل اختلاف خواهد پرداخت.

خارج کردن صغیر و مجنون از کشور چگونه است؟

مطابق با ماده ۴۲ قانون حمایت خانواده، ممکن نیست که صغیر و مجنون را در صورت فقدان رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری به او واگذار شده از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت پیش از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر این که دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با در نظر گیری حق ملاقات اشخاص دارای حق این امر را اجازه دهد. دادگاه در صورت موافقت با خارج نمودن صغیر و مجنون از کشور، بنا به درخواست ذی نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون، تأمین مناسبی اخذ می نماید.

همان طور که در این ماده آمده است، قانون گذار برای حمایت از حق فردی که حضانت طفل به او تعلق ندارد، تغییر محل اقامت و یا خارج نمودن طفل را از کشور به اجازه دادگاه منوط دانسته است. بررسی قواعد و مقررات مربوط به حضانت نشان دهنده عنایت قانون گذار به سرنوشت فرزندان حاصل از ازدواج است. رعایت این قوانین منجر به حمایت و تأمین امنیت و آرامش نسبی فرزندان بعد از جدایی و مفارقت والدین آن ها است.

چگونه کار خود را به بهترین وکیل عدم صلاحیت مادر برای حضانت بسپاریم؟

بهترین وکلا برای شما کسانی هستند که تخصص عدم صلاحیت مادر برای حضانت دارند.

برای انتخاب بهترین وکیل برای شما، دادسان شرایطی از جمله:

• رزومه و قیمت پیشنهادی از چند وکیل
• هزینه مشاوره اولیه
• پیشنهاد متنی از چند وکیل متخصص کار خود
• امتیاز سایر کاربران به وکلا

را در نظر گرفته است و کافی است درخواست خود را ثبت فرموده تا موارد فوق را از چند وکیل دریافت بفرمائید.

هزینه ی اخذ وکیل عدم صلاحیت مادر برای حضانت چگونه است؟

هزینه ی اخذ وکیل عدم صلاحیت مادر برای حضانت معمولا درصدی از مبلغ مورد مطالبه می باشد.

هزینه مشاوره از وکیل متخصص عدم صلاحیت مادر برای حضانت در بازه قیمتی زیر قرار دارد.

20 هزار تومان 200 هزار تومان