قانون در مورد عدم صلاحیت پدر و مادر برای حضانت این گونه بیان کرده است «هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی که برای حضانت طفل مقتضی بداند اتخاذ نماید.»
حضانت به معنای نگهداری و مراقبت جسمی و روحی فرزند و تعلیم و تربیت درست وی می باشد. و اینکه حضانت علاوه بر اینکه یک حق است یک تکلیفی است که قانون بر دوش والدین گذاشته است.
طبق مفاد قانون مدنی، هر گاه یکی از ابوین در اثر بیماری یا تصادف و یا هر علتی دیگر فوت نماید حضانت و نگهداری فرزند بر عهده طرفی از ابوینی است که زنده می باشد و چنانچه هر دو فوت نمایند حضانت فرزند با بستگان و نزدیکان آنان می باشد.
اگر مادر در زمان حضانت و نگهداری از فرزند دچار جنون شود و یا با فردی غیر از همسر خود ازدواج نماید حق حضانت و نگهداری از او سلب شده و حضانت فرزند را به پدر می دهند.
ماده 1172 قانون مدنی در مورد استنکاف والدین از حضانت فرزند یا فرزندان خود بیان دارد که هیچ یک از ابوین این حق را ندارند که در مدتی که حضانت فرزند بر عهده ی آنان است از حضانت فرزند تمرد ورزند و در صورتی که یکی از ابوین از نگهداری فرزند امتناع ورزد قاضی دادگاه می تواند به درخواست والد دیگر، پدر یا مادری که از حضانت و نگهداری فرزند فرار می کند ملزم به نگهداری از وی نمایند و چنانچه الزام ممکن یا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین شود.
برای نشان دادن عدم صلاحیت پدر برای حضانت فرزند، مادر باید دادخواست عدم صلاحیت و نبود ویژگی های لازم در پدر برای نگهداری از فرزند را برای دادگاه اثبات نماید. به عنوان مثال اگر مادر فرزند این اعتقاد داشته باشد که پدر به علت معتاد بودن و مصرف بیش از حد مشروبات الکلی وی سبب آزار و اذیت فرزند می شود باید برای این ادعای خود شاهد و مستندات لازم را جمع آوری کرده و تمام آن را ضمیمه دادخواست عدم صلاحیت پدر برای حضانت نماید.
گاه در جوامع انسانی و در زندگی خانوادگی انسان ها این امکان وجود دارد که هم مادر و هم پدر صلاحیت حضانت و نگهداری فرزند یا فرزندان را نداشته باشند در این صورت قوانین حقوق بشری حکم می کند که حضانت و نگهداری فرزند بر عهده اقوام و نزدیکان آن ها باشد.
ماده 1166 قانون مدنی در مورد این نوع نسب می گوید «هرگاه به واسطه وجود مانعی نکاح بین ابوین طفل باطل باشد نسبت فرزند به هر یک از ابوین جاهل مشروع و به دیگری نامشروع خواهد بود و در صورت جهل هر دو نسب طفل به هر دو مشروع خواهد شد.»
زمانی که زن و مرد بنا به هر دلیلی از همدیگر جدا می شوند حضانت و نگهداری فرزند در صورتی که به سن بالغ نرسیده باشد تا سن هفت سالگی بر عهده مادر (دختر و پسر) است. سپس بعد از آن حضانت و نگهداری فرزند بر عهده پدر می باشد. در زمانی که فرزند در ایام گفته شده نزد والد باشد والد دیگر حق ملاقات فرزند خویش را خواهد داشت و هر گونه ممانعت از ملاقات و دیدن فرزند جرم محسوب شده و قانون با متخلف برخورد می کند. و اما حضانت برای فرزندانی که به سن بلوغ (سن بلوغ برای دختر 9 سال و برای پسر 15 سال می باشد.) رسیده اند بسته به انتخاب خود فرزند می باشد یعنی این فرزند است که تعیین می کند قبل از ازدواج و تشکیل خانواده نزد پدر یا مادر بماند.
اگر زوجین در شروط عقدنامه وضعیت خاصی را برای حضانت فرزند در صورت جدایی و طلاق در نظر گرفته باشند بعد از طلاق، زوجین می توانند در مورد حضانت فرزند مطابق با شروط عقدنامه عمل کرده و نیازی به اطاعت از قوانین نخواهد بود.
نفقه در طول زندگی مشترک و زندگی خانوادگی زوجین به همراه فرزندشان بر عهده پدر خانواده می باشد و او باید تمام هزینه های گفته شده فرزند را مهیا نماید و این تکلیف حتی بعد از طلاق و جدایی زوجین از هم، از دوش مرد برداشته نخواهد شد و میزان مبلغ نفقه بعد از طلاق متفاوت تعریف می شود. البته لازم به ذکر است که اگر در شروط ضمن عقد بیان شده باشد که در صورت جدایی حضانت فرزند برای مادر است و در قبال این حضانت متعهد شده باشد که تامین مخارج فرزند بر عهده خود او باشد دیگر برای مرد تکلیفی در خصوص پرداخت نفقه نخواهد بود.
عقد موقت، عقدی است که در آن زن و مرد برای مدتی محدود با تعیین مهریه زندگی زناشویی خود را آغاز می کنند. حال اگر در این نوع عقد موقت، زن و مرد صاحب فرزند شوند شرایط حضانت و نگهداری از آن همانند شرایط حضانت در عقد دائم خواهد بود و هیچ تفاوتی با آن نداشته است.
دادگاه زمانی دادخواست عدم صلاحیت پدر برای حضانت فرزند از طرف زوجه قبول می کند که زوجه برای خود دلایل و شواهد یا مستندات محکم و قوی داشته باشد در غیر این صورت، دادخواست عدم صلاحیت پدر توسط دادگاه رد می شود. بنابراین اگر زن برای اثبات این امر و گرفتن حضانت فرزند خود نیازمند مشاوره و راهنمایی است باید از وکلای متخصص این دعاوی یاری بطلبد چرا که یک وکیل به خاطر تخصص و تبحری که دارد به خوبی می تواند راه های اثبات عدم صلاحیت پدر برای فرزند را برای زوجه هموار سازد.
بهترین وکلا برای شما کسانی هستند که تخصص در عدم صلاحیت پدر برای حضانت دارند.
برای انتخاب بهترین وکیل برای شما، دادسان شرایطی از جمله
را در نظر گرفته است و کافی است درخواست خود را ثبت فرموده تا موارد فوق را از چند وکیل دریافت بفرمائید.
هزینه ی اخذ وکیل برای عدم صلاحیت پدر برای حضانت معمولا درصدی از مبلغ مورد مطالبه می باشد.
هزینه گرفتن مشاوره از وکیل متخصص عدم صلاحیت پدر برای حضانت در بازه قیمتی زیر قرار دارد.