سلام و درود شخصی مبلغی بصورت قرض در قالب قرارداد به دیگری داده برای مدت 6ماه در ازای آن چک و سفته بعنوان ضمانت گرفته است نظر وکیل بر این است که چک و سفته در قرارداد قید نشود چرا که بعنوان ضمانت است و ویژگی تجاری خودرا از دست می دهد ؛چنین استدلالی صحیح است به چه استنادی؟ و سوال دیگر اینکه شخص مقترض مبلغی بعنوان ودیعه برای اجاره به مالک سپرده است به این توافق رسیده اندمقرض حقی نسبت به مبلغ ودیعه داشته باشد این مورد رو هم قید نمیکنند در قرارداد تنظیمی توجیهشون این هست که موجر حق تقدم دارد ،این نظر هم صحیح است ؟
در مورد سوال اول کلا براساس قواعد حاکم بر اسناد تجاری نمی توان به صورت مقید ومشروط صادر کرد در این صورت مطالبه ان تابع شررایط مندرج در قرارداد است نه قواعد سند تجاری در مورد سوال دوم با توجه به ماده 4 قانون روابط موجر ومستاجر سال 76 موجر ابتدا از محل ودیعه می تواند اجور معوقه وخسارات خود را مطالبه وان را بازداشت کندومابقی به مستاجر اگر باشد مسترد می شود