امروزه تعداد وام گیرندگان در حال افزایش است و متاسفانه در این میان بسیاری از افراد پیدا می شوند که بدون در نظر گرفتن توانایی خود در بازپرداخت وام، اقدام به گرفتن وام از موسسات و بانک ها می کنند. و این افراد نمی دانند که با این کار، خود و کسی که ضمانت وام را بر عهده گرفته است را در معرض توقیف اموال قرار داده اند. ما در این مطلب قصد داریم به چگونگی توقیف اموال بپردازیم.
در صورتی که اموال ضامن به علت ضمانت توقیف شود، به دنبال راهکاری برای رفع توقیف اموال خود می باشد و اقساطی که ضامن برای رفع توقیف باید پرداخت کند.
طبق ماده ی ۶۸۴ قانون مدنی: «عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه ی دیگری است بر عهده بگیرد، متعهد را ضامن، طرف دیگر را مضمون له و شخص ثالث را مضمون عنه یا مدیون اصلی می گویند.» عقد ضمان عقدی است لازم، به این معنی که: «هیچ یک از طرفین معامله حق فسخ آن را ندارد مگر در موارد معینه.»
اگر با چند نفر دیگر مشترکا ضمانت کسی را برعهده گرفته اید و فکر می کنید که اقساط وام وی بین شما چند نفر به طور مساوی تقسیم می شود و وام دهنده حق دریافت کل مبلغ از شما را ندارد بهتر است نگاهی به ماده ی ۶۹۰ قانون مدنی بیاندازید. در این باره ماده ۶۹۰ قانون مدنی می گوید: «هرگاه چند نفر ضامن شخصی شوند، ضمانت هر کدام که مضمون له قبول کند صحیح است.»
متاسفانه باید به اطلاع شما ضامن محترم برسانیم که ماده ی ۶۹۰ قانون مدنی درباره ی عدم توانایی مالی ضامن برای پرداخت بدهی مدیون اصلی می گوید: «در ضمان شرط نیست که ضامن مالدار باشد لیکن اگر مضمون له در وقت ضمان به عدم تمکن ضامن جاهل بوده باشد، می تواند عقد ضمان را فسخ کند ولی اگر ضامن بعد از عقد غیر ملی شود مضمون له خیاری (اختیاری) نخواهد داشت.»
از طرف دیگر ماده ی ۷۰۱ در این باره می گوید: «ضمان عقدی است لازم و ضامن یا مضمون له نمی توانند آن را فسخ کنند، مگر در صورت اعسار ضامن به طوری که در ماده ی ۶۹۰ (که پیش تر درباره ی آن توضیحاتی دادیم) مقرر است یا در صورت بودن حق فسخ نسبت به دین مضمون له و یا در صورت تخلف از مقررات عقد.»
اکنون با عقد ضمان آشنا شدیم و دانستیم که عقد ضمان چگونه عقدی است و ضامن در قانون ما چه حقوقی دارد حال می خواهیم ببینیم که چطور می توان وام گیرنده یا مدیون اصلی را متقاعد به پرداخت بدهی های خود کرد.
اگر می توانید با مذاکره، مدیون اصلی را راضی کنید که بدهی های خود را بدهد، این می تواند خبر خوبی باشد! اما اگر نمی توانید با مذاکره کار خود را پیش ببرید باید بدانید که ماده ی ۷۰۹ قانون مدنی در این باره می گوید: «ضامن حق رجوع به مضمون عنه ندارد مگر بعد از ادا دین، ولی می تواند در صورتی که مضمون عنه ملتزم شده باشد که در مدت معینی برائت او را تحصیل نماید و مدت مزبور هم مقتضی شده باشد رجوع کند.»
احتمالا تا این جا به این پی برده اید که تا زمانی که بدهی گیرنده ی وام را را نپردازید عملا و قانونا نمی توانید برای گرفتن حق خود، سراغ وام گیرنده بروید و حتما، درست یا غلط، باید بدهی وام گیرنده را پرداخت کنید اما همان طور که پیش تر خواندید بعد از اتمام پرداخت وام، می توانید از وام گیرنده شکایت کنید و با روش های مختلف که در ادامه ی مطلب خواهیم گفت حق خود را دریافت کنید.
ضامن ضمن پرداخت اقساط باید حتما، گواهی از بانک مبنی بر اینکه این اقساط توسط ضامن پرداخت شده اخذ کند تا بتواند در آینده اولا مدرکی برای اثبات پرداخت بدهی توسط ضامن داشته باشد، ثانیا بتواند از مشکلات حقوقی که درآینده ممکن است پیش آید جلوگیری کند. برای توقیف اموال وام گیرنده می توان به دادگاه مراجعه کرد و شکایت خود را از وام گیرنده مطرح کرد تا فرآیند دادرسی به جریان بیافتد و در انتها ضامن به حقوق خود برسد در همین حین پیشنهاد می شود تا در حین فرآیند دادرسی ضامن درخواست صدور تامین خواسته کند تا وام گیرنده در این فرصت نتواند اموال خود را به نام دیگران کند.
همان طور که پیش تر توضیح داده شد ممکن است در حین فرآیند دادرسی برای توقیف اموال وام گیرنده فاصلهی زمانی بین تحویل دادخواست و شروع دعوای خواهان (که در این جا ضامن است) علیه خوانده (که در این مطلب منظور وام گیرنده یا مدیون اصلی است)، تا صدور حکم دادگاه ممکن است آن قدر طولانی شود که وام گیرنده یا مدیون اصلی در این فاصله بتواند اموال و وجوهات خود را به دیگران منتقل کند و به این ترتیب از اجرای موثر حکم به دلیل«اعسار از پرداخت بدهی» جلوگیری کند. قانونگذار برای جلوگیری از چنین مواردی «تامین خواسته» را پیشبینی کرده است. خواهان میتواند با گرفتن قرار تامین از دادگاه و اجرای آن، اموال وام گیرنده را در بازداشت قرار دهد و امنیت آن را تامین کند تا موضوع دعوا از انتقال و اختفا توسط وام گیرنده یا نقصان و عیوب احتمالی مصون بماند.
بر این اساس که خواسته از چه نوع مالی باشد دو نوع اجرای قرار تامین خواسته داریم: «خواسته عین معین باشد و یا اینکه خواسته عین غیر معین باشد»، که ما در این مطلب به اقتضای موضوع تنها به شرح حالت اول می پردازیم.
در این خصوص آیین دادرسی مدنی در صورتی که خواسته عین معین باشد در مواد ۱۲۲ و ۱۲۳ می گوید: «اگر خواسته، عین معین بوده و توقیف آن ممکن باشد، دادگاه نمی تواند مال دیگری را به عوض آن توقیف نماید. و در صورتی که خواسته عین معین بوده ولی توقیف آن ممکن نباشد، دادگاه معادل قیمت خواسته از سایر اموال خوانده توقیف می کند.»
احتمالا پاسخ این سوال را با اندکی تامل در مطالب بالا پیدا می کنید، شاید پس از خواندن مطالب بالا به این نتیجه رسیده باشید که اگر در هنگام امضای قرارداد ضمانت، از مفاد قرارداد مطلع بودید و یا با عقد ضمان و شرایط آن در قانون مدنی آشنایی داشته باشید احتمالا با تامل و دقت بیشتری اقدام به ضمانت وام گیرنده بکنید. با این وجود همان طور که پیش تر گفته شد هنوز تمام در ها برای رسیدن شما به حقوق تان بسته نشده و شما می توانید برای انجام فرآیند توقیف اموال وام گیرنده با یک وکیل مجرب در حوزه ی دعاوی مالی مشورت کنید تا شما را در جریان فرآیند دادرسی این گونه دعاوی بگذارد و بهترین راه را برای رسیدن شما به حق تان پیشنهاد دهد.
بهترین وکلا برای شما کسانی هستند که تخصص در توقیف اموال وام گیرنده دارند.
برای انتخاب بهترین وکیل برای شما، دادسان شرایطی از جمله
را در نظر گرفته است و کافی است درخواست خود را ثبت فرموده تا موارد فوق را از چند وکیل دریافت بفرمائید.
هزینه ی اخذ وکیل برای توقیف اموال وام گیرنده معمولا درصدی از مبلغ مورد مطالبه می باشد.
هزینه مشاوره از وکیل متخصص توقیف اموال وام گیرنده در بازه قیمتی زیر قرار دارد.
20 هزار تومان 200 هزار تومان