گاهی اوقات نداشتن قرارداد بین کارگر و کارفرما به شکایت منجر می شود. برای شکایت از کارفرما بدون قرارداد، کارگر می تواند شکایت خود از کارفرما را تقدیم به مراجع ذی صلاح کند. نبودن و نداشتن قرارداد بین کارگر و کارفرما، به معنی پایمال شدن حقوق کارگر نمی باشد؛ بلکه وجود قرارداد از جانب کارفرما اهرمی حمایتی است تا کارفرما و کارگر بتوانند از حقوق خود دفاع کنند.
بر اساس ماده 2 قانون کار، کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حقالسعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار میکند.
بر اساس ماده 2 قانون کار، کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حقالسعی کار میکند. مدیران و مسئولان و به طور عموم کلیه کسانی که عهدهدار اداره کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب میشوند و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکوردر قبال کارگر به عهده میگیرند. در صورتی که نماینده کارفرما خارج از اختیارات خود تعهدی بنماید و کارفرما آن را نپذیرد در مقابل کارفرما ضامن است.
قانون گذار به وضوح روابط میان کارفرما و کارگر را تعریف کرده است. کارفرما وظیفه دارد طبق تعرفه های موجود، تمامی حقوق کارگر را از جمله دستمزد، عیدی، پاداش، مرخصی، حق اولاد، حق مسکن و سایر مواردی را که حقوق کارگر است به موقع به وی پرداخت کند و در صورتی که کارفرما در ادای حقوق کارگر تعلل کند، کارگر حق دارد با مراجعه به اداره کار محل، نسبت به عدم دریافت هر نوع حقی که داشته، شکایت کند، مانند شکایت از کارفرما بدون قرارداد و بیمه. حتی اگر بین کارگر و کارفرما قراردادی وجود نداشته باشد، می توان به شکایت به اداره کار بدون قرارداد اقدام کرد.
تعریف کارگر و کارفرما در قانون کار، رابطه بین کارگر و کارفرما را در دو رکن خلاصه می کند:
برای این که یک رابطه کارگری و کارفرمایی ایجاد شود باید هر دو تابعیت فوق به عنوان ارکان رابطه کاری تحقق یابد و عدم وجود یا نقص درهر یک از ارکان فوق مانع از ایجاد و شکل گیری رابطه کارگری و کارفرمایی می شود.
بر اساس ماده 7 قانون کار، قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حقالسعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای کارفرما انجام میدهد. در صورت عدم وجود قرارداد، کارگر می تواند از طریق شکایت به اداره کار بدون قرارداد ادعای حق کند.
تبصره ۱ : حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد توسط وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
تبصره ۲ : در کارهایی که طبع آنها جنبه مستمر دارد. در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می شود.
بر اساس ماده 10 قانون کار، قرارداد کار علاوه بر مشخصات دقیق طرفین، باید حاوی موارد ذیل باشد:
تبصره : در مواردی که قرارداد کار کتبی باشد، قرارداد در چهار نسخه تنظیم میگردد که یک نسخه از آن به اداره کار محل و یک نسخه نزد کارگر و یک نسخه نزد کارفرما و نسخه دیگر در اختیار شورای اسلامی کار و در کارگاههای فاقد شورا در اختیار نماینده کارگر قرار می گیرد.
در شرایط کنونی با توجه به تعداد زیاد فارغ التحصیلان در رشته های مختلف و بازار کار محدود، امکان استخدام و عقد قرارداد با تعداد زیادی از افراد وجود ندارد. از طرفی برخی از کارفرمایان، نداشتن قرارداد بین کارگر و کارفرما را فرصتی می پندارند که برای آنها زمینه ی قطع همکاری تحت هر شرایطی و در هر زمانی را فراهم میکند، بدون آن که از نظر قانونی مسئولیتی متوجه آنان شود؛ در حالی که اثبات رابطه همکاری بین کارگر و کارفرما فقط وابسته به قرارداد نمی باشد و می توان به شکایت به اداره کار بدون قرارداد پرداخت چرا که ادعای کارگر، وجود شاهد و حتی فیش حقوقی می تواند اثباتی بر ادعای کارگر باشد. قرارداد همکاری بین کارگر و کارفرما، بیش از آنکه مزیتی برای کارگر به حساب آید، بیشتر یک اهرم حمایتی از طرف کارفرما است که بتواند در شرایط مختلف از حقوق خود دفاع نماید.
نداشتن قرارداد بین کارگر و کارفرما، احتمال باخت در دعواهای مالی و حقوقی بین کارگر و کارفرما را برای کارفرما افزایش می دهد و می تواند عواقب جبران ناپذیر مالی و حقوقی برای کارفرما داشته باشد. با توجه به عدم وجود قرارداد، تاریخ شروع و پایان همکاری مشخص نخواهد شد و از لحاظ قانونی به معنی همکاری دائم کارگر و کارفرما می باشد. ضمن اینکه در صورت عدم وجود قرارداد، جزییات پرداختی ها از طرف کارفرما به کارگر مشخص نیست و کارگر می تواند هر گونه شکایتی راجب میزان پرداختی کند. در قرارداد تمامی جزئیات ذکر می شود و مشخص می باشد و قرارداد، احتمال ادعاهای مالی و شکایت توسط کارگر از کارفرما را کاهش می دهد.
برخی از مواردی که موجب شکایت کارگر از کارفرما می شود، به شرح ذیل می باشد:
نداشتن قرارداد بین کارگر و کارفرما به معنی پایمال شدن حقوق کارگر نمی باشد، بلکه احراز رابطه کارگری بین کارگر و کارفرما، مدار اثبات می باشد. بر اساس مواد 2، 3، 4 قانون کار و خصوصاً تبصره 2 ماده 7 قانون کار، قرارداد کار نیازی به مکتوب بودن ندارد و می تواند شفاهی باشد. مواردی چون اقرار کارفرما، شهادت دیگر کارگران یا کارمندان و فیش های بانکی که نشان دهنده پرداخت از سوی کارفرما می باشد، میتواند به عنوان سند احراز رابطه کارگری بین کارگر و کارفرما تلقی شود. پس از احراز رابطه کار بین کارگر و کارفرما، کارگر می تواند شکایت از کارفرما را به مراجع ذی صلاح تسلیم کند. کارگر می تواند با مراجعه به اداره ی کار محل، شکایت خود را به هیات تشخیص تسلیم کند؛ هیئت تشخیص با توجه به اسناد موجود یا اعزام بازرس کار به محل، صحت و سقم ادعای کارگر را بررسی میکند. پس از احراز رابطه ی کاری بین کارگر و کارفرما و بررسی شکایت کارگر از تخلف کارفرما، هیات تشخیص اقدام به صدور رای می نماید. رای صادر شده تا مدت 15 روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدید نظر در هیات حل اختلاف می باشد و بعد از رسیدگی، قطعی و لازم الاجرا می گردد. در صورت احراز تخلف کارفرما، کارگر می تواند اجرای رای هیات تشخیص را از محاکم دادگستری تقاضا کند اما در صورت اعتراض کارگر به رای صادر شده، تا مدت 3 ماه بعد از ابلاغ رای هیات تشخیص، وی میتواند دادخواست شکایت از کارفرما را به دیوان عدالت اداری تسلیم نماید و در این مورد، رای نهایی و غیرقابل بازگشت خواهد بود.
با توجه به ماده 148 قانون کار، کارگر می تواند برای رد نکردن بیمه توسط کارفرما از وی شکایت کند. کارگر شکایت خود را به واحد اجرای احکام دادگستری تسلیم می نماید، پس از بررسی ها در صورت احراز تخلف کارفرما، رای صادره توسط اجرای احکام دادگستری به کارفرما ابلاغ می گردد، پس از ابلاغ رای توسط اجرای احکام دادگستری به کارفرما، وی به شعبه تامین اجتماعی جهت پرداخت حق بیمه متعلقه مراجعه نموده و حق بیمه را پرداخت می نماید. در صورت عدم پرداخت حق بیمه توسط کارفرما؛ به استناد رای قطعی و ابلاغ اجرای احکام دادگستری، کارگر باید از کارفرما شکایت نموده و از طریق مرجع قضائی پیگیری نماید تا حق بیمه توسط کارفرما پرداخت شود.
شکایت از کارفرما بدون قرارداد و بیمه و یا بابت مطالبه حقوق و مزایای پرداخت نشده یا بیمه معوقه، هیچگونه محدودیت زمانی ندارد. کارگر می تواند در هر زمانی از مراجع ذی صلاح علیه کارفرما، اقامه دعوی و شکایت نماید، حتی بعد از فوت کارگر وراث قانونی وی میتوانند علیه کارفرما اقامه دعوی نمایند.
اگر کارگر از قوانین و شرایط شکایت از کارفرما بدون قرارداد و بیمه و یا شکایت به اداره کار بدون قرارداد، اطلاع کافی نداشته باشد، و یا به درستی از حقوق خود آگاه نباشد، حضور وکیل میتواند نتیجه خوبی داشته باشد. حضور یک وکیل با تجربه در زمینه شکایت از کارفرما بدون قرارداد علاوه از بین بردن امکان اشتباه، سرعت روند شکایت از کارفرما بدون قرارداد را نیز افزایش میدهد و کمک بسیاری به شخص مطالبه کننده میکند. وکلای متخصص شکایت از کارفرما بدون قرارداد در دادسان آماده مشاوره و ارائه خدمات هستند.
بهترین وکلا برای شما کسانی هستند که تخصص در شکایت از کارفرما بدون قرارداد دارند.
برای انتخاب بهترین وکیل برای شما، دادسان شرایطی از جمله
را در نظر گرفته است و کافی است درخواست خود را ثبت فرموده تا موارد فوق را از چند وکیل دریافت بفرمائید.
هزینه ی اخذ وکیل برای شکایت از کارفرما بدون قرارداد معمولا درصدی از مبلغ مورد مطالبه می باشد.
هزینه مشاوره از وکیل متخصص شکایت از کارفرما بدون قرارداد در بازه قیمتی زیر قرار دارد.
20 هزار تومان 200 هزار تومان